Woorden doen ertoe

Blog: Woorden doen ertoe

Je kent het wel: je zoekt iets op je laptop, maar kunt het nergens vinden. Wat je wél vindt? Een berg oude ‘meuk’ – maar ook kleine pareltjes.

Een van die pareltjes die ik tegenkwam, was een lijst met uitspraken die ik jaren geleden opschreef. Zinnen die ik hoorde toen ik hulp zocht voor mijn klachten. Wat ik las, sloeg in als een bom.

Een schok ging door me heen.

Wat ben ik ver gekomen. En wat heb ik veel woorden gehoord die níet helpend waren. Woorden die mijn herstel in de weg stonden.

Die focusten op wat ik niet (meer) kon.

Wat ik te horen kreeg:

• Doe rustig aan, je bent nu ziek en daar hoort rust bij.
• Accepteer nu eerst maar dat je ziek bent.
• Zonder antidepressiva ga je het niet redden. Zie het als insuline bij diabetes – je moet erkennen dat je niet zonder kan.
• Je hebt geen ziekte-inzicht.
• Een studie is te hoog gegrepen.
• Een baan is te hoog gegrepen.
• Toen ik zwanger was: Hoe kan jij moeder zijn? Er is geen vader in beeld en je bent te labiel. Dat zie je aan je psychiatrisch verleden. Het is niet eerlijk naar je kind toe. Je zult dezelfde opvoeding geven als jij hebt gehad. Advies: abortus of adoptie. Houden is geen optie.
• Stop met je studie. Een scriptie is te zwaar voor jou.
• Werk is niet goed voor jou. Wees blij dat er een uitkering bestaat. Verspil die niet door eigenwijs te zijn.
• Wij gaan je niet behandelen als je geen medicatie accepteert.
• De lichamelijke pijn die jij voelt is niet echt. Je beeldt het je in.
• Je bent ziek. Je bent eigenwijs dat je dat niet wilt toegeven.
• Bij suïcidaliteit: We laten ons niet manipuleren; kom maar terug als je wel aan jezelf wilt werken en je besluit je medicatie in te nemen.
• Het zit allemaal tussen je oren.
• Als je van je gezin houdt, zou je meewerken.
• Je wilt duidelijk niet beter worden.

De impact van woorden

Ik geloof echt dat hulpverleners doen wat ze doen vanuit een goed hart. Ze kiezen hun beroep niet om mensen slechter te maken. Ik geloof dat ze het beste met mij voorhadden.

Maar waarschijnlijk wisten ze niet hoeveel pijn hun woorden deden. Hoe diep die zinnen insneden. Hoe ze het laatste restje ‘gezond denken’ ondermijnden.

Hun woorden brachten me aan het twijfelen. Aan alles. Aan wie ik was, wat ik voelde, wat ik dacht. Zelfs simpele zekerheden, zoals de kleur van de lucht, leken ineens niet meer betrouwbaar. Want blijkbaar zagen we niet dezelfde werkelijkheid.

Woorden doen ertoe. Ze kunnen opbouwen, maar ook afbreken. En in mijn geval hebben ze me – onbedoeld – verder laten wankelen, op momenten dat ik al op de rand stond.

Laat deze blog een herinnering zijn: woorden zijn krachtig. Gebruik ze zorgvuldig. Luister, echt. En laat mensen zich gezien voelen – niet alleen hun symptomen, maar hun verhaal.

Wil je hier met mij over praten? Neem contact met mij op via mijn contact pagina